Picknicken onder de trap

Nee, we hebben geen kelderkast. We hebben een hal met een trap naar boven. En daar onder kun je een hut maken. Zo begon het. Samen sjouwden ze een oude slaapzak naar beneden en richtten de hut in om te spelen. Ze verzamelden hun schatten en stalden alles uit. Ze bestemden krukjes tot tafeltjes om op te kleuren en maakten van toiletrolletjes een lamp. Ze bedelden om een touwtje en met wat plakband kwam het voor elkaar...

Misschien konden we in de hut wel lunchen? Prima, reageerde ik half opkijkend van de computer. Is een goed idee. Ik richtte mijn aandacht nog vijf minuten op het scherm en vond toen de 'tafel gedekt'. Kleinzoon had alles geregeld en Kleindochter hielp in zijn kielzog mee. Ik vulde het beleg aan met komkommer, tomaat, kaas en ham en maakte het feest compleet. Met moeite schoven we met zijn drietjes onder de trap, want buiten zitten (ik deed nog een poging) was er niet bij. Kleinzoon wilde wel een boterham gezond: 'zo noemen we dat thuis'. Kleindochter wilde de carobpasta van mijn man wel proeven en vond het best lekker. Als je in een hut mag eten neem je de pitjes in het brood voor lief. Een feestje in het klein. Oma zijn kan zo zijn charme hebben 😊.