En cappuccino maak je zó
Zullen we het
poppenhuis maar verkopen? stelde ik voor. Een tweestemmig "nee" was
het antwoord. Dat poppenhuis gebruiken ze nauwelijks en zeker niet waar het
voor bedoeld is. De zolder ervan wordt omgetoverd tot een plek voor kleine
kangoeroe, die er een hok krijgt gemaakt van de oprit van de garage. Hij slaapt in
een bedje van schuim-chips en heeft gedroogde boontjes en linzen te eten...
Het
leukste speelgoed vinden ze het 'keukentje'. En waar er aan het poppenhuis en
de inrichting ervan nog een redelijk bedrag besteed is, het 'keukentje' kost
niets. Helemaal niets. Lang geleden doneerde ik een paar lege kleine potjes en
flesjes aan ze. De potjes vulde ik met witte bonen, bruine bonen en linzen. De
als vulling gebruikte schuim-chips van een postpakket maakte het geheel
compleet.
Ze spelen restaurantje met het stenen serviesje en meer hebben ze
niet nodig. De voorraad potjes en flesjes is aangevuld met lege ijsbakjes van
de beste ijsboer in de streek, kokers met en zonder deksel en een maatkannetje
dat ze wel konden gebruiken.
In kleine doosjes bewaren ze hun schatten. De
boontjes en chipjes hebben per keer een andere bestemming. Alleen de cappuccino
heeft een onveranderd recept. Ik zit er bij en ik kijk ernaar. De boontjes en
chips verhuizen van potje naar bakje naar koker. Ze genieten volop. Boontjes en
chips die op de grond blijven liggen verdwijnen officieel in de stofzuiger. Dat
is de afspraak. Maar op de een of andere manier blijft de voorraad groot
genoeg. Volgens mij worden ze voor het grootste deel toch bij elkaar geveegd en
terug gegoten in de bakjes. Geen idee wie daar voor zorgt 😉.
Ze spelen het liefst met bakjes, potje en
lege flesjes uit de badkamer
Hun schatten bewaren ze in doosjes, waarvan de inhoud per keer wisselt
Dit keer dient het blik met inhoud als huis voor de plastic kikkertjes
En cappuccino maak je zó
By