Dus denk ik even gauw twee soepies te maken

Deze week zitten er onder andere courgettes, tuinbonen en bietjes bij de oogst. Ik heb van te voren recepten gezocht. Courgettesoep met een twist van kerrie, en tuinbonen / doperwtensoep met verse kruiden erin. Welgemoed ga ik aan de slag en na een half uurtje staat de courgettesoep af te koelen en zijn de tuinbonen aan de beurt. Alleen het plukken ervan is al leuk, en tevreden kijk ik naar de stapel die op het aanrecht ligt. 

Over het algemeen ben ik van het koken uit de losse hand, maar dit keer volg ik het recept omdat het nieuw is. Dus bak ik de ui, de prei en de knoflook, en voeg de kruiden toe. Na het doppen van de peulen begin ik aan de volgende stap. Die brengt me in verwarring. Heb ik het niet goed gelezen? Moet ik nu de tuinbonen blancheren en ze uit het schilletje halen? Ik heb ze toch net gedopt? Toch maar even proberen. Aha, binnen het witte velletje bevinden zich groene bonen...

Enigszins verstoord kijk ik naar de hoeveelheid boontjes in de schaal. Dat ziet eruit als heel veel werk en aangezien ik al een tijdje sta te koken heb ik er niet echt zin in. Na een diepe zucht begin ik aan het karwei en maak de soep af met de doperwten en de kruiden. 

Met een gemengd gevoel overzie ik het slagveld op het aanrecht. Alle pannen in gebruik, groenten afval, en de punt van de theedoek die in de courgette-kerriesoep is beland. Gaat er natuurlijk nooit meer uit, die gele kleurstof. Ik ruim alles op en proef de soep die uiteindelijk alle moeite waard blijkt.

Het recept gaat op de groepsapp samen met de vraag of anderen wèl wisten dat de boontjes twee keer gedopt moesten worden. Hoeft niet, begrijp ik en is smaak gebonden. Bij deze soep houd ik het erin, want ik vind hem ontzettend lekker.  

De tuinbonensoep komt op tafel, met een topping van pistachenoten, de courgettesoep gaat in de vriezer (de pot met amandelschaafsel even terug in de kast) en de bietjes zitten in de pan. Laat het weekend maar komen 😉.