In de verwilderde tuin van een voormalig bejaardenhuis ontdek ik de kleine vruchtjes van de Braam. Ik knipper even met mijn ogen, want het is een soort die ik niet ken. Hoewel de blaadjes er anders-dan-anders uit zien, zijn het overduidelijk bramen. Voorzichtig pluk ik er een om het dubbel te controleren. Zomerzoet zijn ze nog niet, maar ik kan me niet vergissen. Het blijkt een peterseliebraam te zijn. En je kunt hem eten. Op die zomerzoete bramen is het nog even wachten, maar de zwarte kleur begint al te komen. Dan nog wachten tot ze er een beetje dof uit gaan zien, want dan pas zijn ze rijp en lekker zoet.
Jaren geleden woonden we in Strijen. Aan de overkant van de straat begon een dicht begroeid paadje met aan twee kanten braamstruiken. Samen met mijn vriendin volgde ik de opleiding Kruidengeneeskunde en Braam was een van mijn favorieten. Dus liep ik met mijn mandje langs de braamstruiken om de jonge toppen te verzamelen. Daar kon je bramentinctuur van maken. Ik voelde me een soort Roodkapje met dat mandje aan mijn arm. Het paadje was donker en vochtig en na een tijdje herkende ik de geur van de Braam waar ik die ook tegenkwam...
Braamtinctuur (Rubus) is ongeveer het allerbeste kruid dat je in huis kunt hebben. Het is onmisbaar in onze huisapotheek. Zodra we verkouden worden of een keelontsteking op voelen komen grijpen we naar Braam. We nemen het flesje mee op vakantie omdat het goed werkt als de spijsvertering van slag is. En ik heb het jaren gebruikt tijdens de menstruatieperiode omdat Braam bloedstelpend werkt. Tegenwoordig bestel ik elk jaar een aantal flesjes bij kruidentuin Het Kruidenrijk. Braam heeft veel te bieden als je merkt dat je grieperig wordt. Het versterkt de weerstand. Zo komen we de winter dan wel door.
De zachte kant van Venus en de strijdbare kant van Mars komen samen in dit kruid. De witte bloempjes zien er lief uit. Braam verdedigt zijn zachte kant met stekels. Je komt er niet zomaar bij. Om evenwicht te bereiken heb je allebei de eigenschappen nodig. Braam helpt je op weg naar harmonie. Dus bij een teveel aan een van de twee kanten past dit kruid bij jou. Hoe het ook zij, ik knap er duidelijk van op 😉.
In Engeland had de braam een bijzondere positie. In het boek 'Puur Natuur op tafel' van Roger Philips staat een leuk stukje over het bramen plukken: 'Een generatie geleden was de bramentijd voor de Engelsman een gebeurtenis die bijna net zo belangrijk was als Kerstmis of Pasen. Hele gezinnen uit steden en dorpen, gewapend met emmers en manden, streken neer op het platteland en plunderden bermen, heggen, bossen en ruigten. Na 10 oktober mochten bramen niet meer geplukt worden: er rustte een vloek op, want, zei men, dan trekt 's nachts de duivel voorbij en spuugt op elke struik...Maar in werkelijkheid hebben de vruchten rond die tijd de neiging waterig en smakeloos te worden als gevolg van nachtvorsten' (p.103). De laatste zoete bramen zullen tegen die tijd al wel op tafel zijn beland 😉.
De Peterseliebraam
