Puzzelen: Eerst de hoekjes en dan de randjes?

De kleinzoon van mijn zus houdt van gezelligheid, van zijn oma en van puzzelen. Samen met oma erbij een puzzel maken is een van de leukste dingen om te doen. 'Eerst de hoekjes en dan de randjes' is voor hem geen optie. Hij heeft zijn eigen strategie en begint met het meest herkenbare deel van het plaatje. Dat zijn de gezichtjes van de brandweermannetjes...

'4 +' staat er op de doos. Hij is nog maar net drie geworden en legt met gemak een puzzel van 49 stukjes. Maar de hoekjes en de randjes zeggen hem niets. Oma kan dat wel vertellen, maar hij begint met de gezichtjes van de brandweermannetjes. Die zijn het belangrijkste. De rest vult hij aan. Als ik het hoor en zie vind ik het ook eigenlijk best logisch. Waarom zou je met vier hoekjes en randjes beginnen als die voor jou geen betekenis hebben? 

Toch was 'eerst de hoekjes en dan de randjes' de manier waarop ik de kleuters in de klas leerde puzzelen. Het voordeel ervan is dat ze wisten hoe groot die puzzel zou worden. Daarna gingen ze hem invullen. En begonnen met het meest herkenbare op vorm of op kleur. Misschien moeten we de logica van die hoekjes en randjes even uitleggen...