Deze Vlier vraagt ruimte

Ooit stond ze in de tuin van ons eerste benedenhuis. Achter in een hoekje bij de schutting in het gras. We strooiden er wilde bloemenzaad onder en zetten er een tuinstoel bij. Het werd een heerlijk stukje met klaprozen, margrieten en wat later de vlier bleek te zijn. Ik ben van haar gaan houden. Ze inspireert me met haar verschillende verschijningsvormen. Samen met haar beleef ik de seizoenen. Ik zou haar graag weer in de tuin hebben, maar zoveel ruimte hebben we niet. Gelukkig groeit ze in de tuin van de buurman... 

Ik vind haar imponerend. Ik hou van de  verschillende verschijningsvormen die ze in de loop van het jaar laat zien. Samen met haar beleef ik de seizoenen. Ze gaat van wit naar rood naar zwart. Het jaar is rond, dus daarna verschijnen de  witte bloemschermen weer in de lente. Ik herken in haar de cyclus van het leven. Het wit van de jonge, maagdelijke (onafhankelijke) vrouw en de lente. Het rood van de vrouw in de vruchtbare periode van de zomer. De bijna zwarte kleur die past bij de levensfase van de oudere vrouw in de herfst van haar leven. De 'winter' is leeg. Het is de tijd van terugtrekken en je klaarmaken voor een nieuwe ronde. 

Toen we hier net woonden hing ze als een buurvrouw uit de tuin naast ons over het hek. We zaten er onder in het zonnetje, ik plukte haar bessen en maakte er sap van. Ik vond het prima zo. Van mij mag ze meepraten met de andere bomen in onze tuin. Maar mijn man ziet dat anders. De struik groeit uit tot een boom en komt over de muur heen groeien. De buurman aan de andere kant is het met hem eens. Elk jaar snoeien ze hem daarom samen kort. Uitgroeien kan ze dus niet meer. Ze krijgt de kans niet om bloesem te zetten, laat staan bessen te vormen. Dus bied ik haar in stilte mijn excuses aan. De vlier met de botte bijl te lijf gaan is trouwens tegen de regels. Je hoort haar te respecteren volgens aloude tradities. Dus wie weet wat ons nog te wachten staat...

Als een geluk bij een ongeluk regent het pijpenstelen op de geplande snoeidatum. Ze staat er nog en haar takken buigen weer over de heining. Ze heeft even uitstel gekregen. Alleen ben ik bang dat de regel 'van uitstel komt afstel' hier niet opgaat 😉.

Ze heeft even uitstel gekregen

Witte bloemschermen in de lente

Het laatste rood in de zomer 

Bijna zwarte bessen in de herfst