De Wilg en de Maan van het Ontwaken
De volle maan die tussen 18 april en 17 mei valt heet ‘De Maan van het Ontwaken’. De naam alleen al past bij de tijd van het jaar waarin alles tot bloei komt. De boom die erbij hoort is de Wilg. Vanuit ons huis kijk ik recht op de wilgen langs onze vliet. De vraag is wat de wilg ons te vertellen heeft…
Meebuigen en aanpassen
De wilg spreekt onze vrouwelijk kant aan. De boom is gewijd aan de maangodin en het vrouwelijk ritme. Met de Maan mee: manifesterend, loslatend. De wilg past zich gemakkelijk aan en is een echte 'Hollandse' boom. Hij kan goed tegen wind en water. Langs de vliet waar we wonen staat een rij treurwilgen. Een deel van hun lange takken hangt bijna in het water. Ze buigen en zwaaien met de wind mee.
Wat opvalt is dat de boom zich niet lijkt te verzetten tegen wat er zich afspeelt. Meebuigend met de wind zwaaien de takken naar alle kanten als het moet. Het sleutelwoord is meebuigen, meebewegen.
Stel je voor dat ik me kon gedragen als de wilg. Gewoon kon meebewegen en dingen laten zijn zoals ze zijn. Laten komen zoals ze komen. Ik kan wel wat van die soepelheid gebruiken, jullie niet?
De wilgen staan in een rij aan de waterkant. Loop je vanaf het begin naar het einde ervan dan zie je dat de bomen steeds verder over het water gaan hangen. De rij gaat steeds een beetje schever staan. De laatste wilg staat zo krom dat je bijna denkt dat hij het water in zal vallen.
Passen de bomen zich aan de omstandigheden aan? Is het de wind die ze gebogen heeft? Zoeken ze het beste plekje voor zichzelf? Zitten ze niet lekker in hun vel? Is het belangrijk om te weten waar het precies aan ligt? Het beste kun je natuurlijk zelf een praatje met de wilg gaan maken...
Eerlijk gezegd ben ik er nieuwsgierig genoeg naar. Duiken ze weg voor een te sterke energie of zoeken ze juist de spanning? Het laatste lijkt het geval als je de bronnen mag geloven.
In mijn anders zo drukke leven heb ik nog nooit zo vaak naar de boom-voor-mijn-deur gekeken. Ook een beetje scheef naar het water buigend is dit niet het eerste exemplaar dat zich zo gedraagt. Op oude foto's zie ik dat haar voorganger dezelfde houding aanneemt. Is het dan toch het plekje zelf dat leidt tot het zoeken naar beter evenwicht? Gelukkig dat de wilg er goed in is 😉.
De een na laatste boom van de rij en de laatste boom
Wilg, water, emoties
Water staat voor emoties, wilgen staan vaak aan de waterkant. De wilg helpt je om je verdriet laagje voor laagje te helen. Om je emoties los te laten en te laten stromen.
Als je tegen de stam zou zitten en de dunne, soepele takken als een jas om je heen kunnen trekken, zou je dan nog aspirine nodig hebben om je pijn te verzachten? Kijkend naar de takken zie ik dat ze nauwelijks weerstand bieden tegen welke wind van welke kant dan ook.
Leer meebewegen met het leven, vertelt de boom met zijn signatuur. Wees buigzaam waar het kan en zoek een mogelijkheid om je emoties te verwerken. Overigens kan ik je ook een handje helpen als je koorts hebt en noodgedwongen een pauze in moet lassen in je anders zo drukke leven. In mijn bast zit salicylzuur, dat zit ook in aspirine.
Ik heb nog nooit zo vaak naar de wilg voor onze deur gekeken
Terwijl Gwion vlucht achtervolgt ze hem in de gedaante van een zwarte heks. Gwion echter weet zichzelf te veranderen in een haas. De jacht is hiermee niet ten einde, Cerridwen verandert zichzelf in een hazewindhond, Gwion in een vis. Cerridwen achtervolgt hem als otter, Gwion transformeert in een vogel. Hij wordt achterna gezeten door een havik, je begrijpt het al natuurlijk. En dan verandert het slimme jongetje zichzelf in een graankorrel. Als zwarte hen weet Cerridwen hem uiteindelijk te vinden op de dorsvloer en eet hem op. Alles geregeld zou je denken.
Maar nee, eenmaal in haar vertrouwde gedaante teruggekeerd merkt Cerridwen dat ze zwanger is en na negen maanden baart ze Gwion als haar eigen kind. Wat nu?
Cerridwen kan het niet over haar hart verkrijgen dit mooie kindje te doden. Ze bindt hem vast in een leren tas en laat hem de zee op drijven. Toegevoegd wordt dan dat het twee dagen voor de Meidag (Beltane) is. Over het water gedragen spoelt de tas aan in een baai van Wales. Gwion wordt daar gevonden door prins Elphin, die daar aan het vissen is (maar nog niet beet heeft). Het jongetje krijgt de naam Taliesin en wordt een beroemde dichter. Geen idee wat er van Afagddu is geworden...
De Wilg en de godin
Net als ik dit blog af wil ronden vraag ik me af of er nog meer godinnen gewijd zijn aan de Wilg. Daarvoor vind ik wel een paar kandidates, waaronder de Keltische godinnen Cerridwen en Brighid * .
Over Brighid schreef ik al eerder. Dat was toen ik op zoek ging naar haar bron op de Hebriden. Ik schreef er een blog over met de titel 'De bron van Bride (Brighid).
Over Brighid schreef ik al eerder. Dat was toen ik op zoek ging naar haar bron op de Hebriden. Ik schreef er een blog over met de titel 'De bron van Bride (Brighid).
Het verhaal van Cerridwen maakte deel uit van een van mijn opleidingen en ik vond het terug in het boek 'The White Goddess' van Robert Graves.
De legende van Cerridwen
Cerridwen wordt aan de ene kant gezien als een godin, aan de andere kant heeft ze heksentrekjes en kan ze van gedaante veranderen als het haar zo uitkomt. Haar dochter Creirwy is beeldschoon, maar haar zoon Afagddu is foei-lelijk. Dat laatste brengt haar tot het besluit om hem wijsheid te schenken. Dan heeft ook hij iets om mee te pronken moet ze gedacht hebben.
Ze duikt een recept van een magiër op en maakt een kruidenmengsel dat wijsheid belooft. De kruiden moeten een jaar en een dag aan de kook gehouden worden in een ketel. Elk seizoen voegt Cerridwen nieuwe kruiden toe die op de meest gunstige tijd geoogst zijn.
Omdat kruiden verzamelen en in de ketel roeren niet samengaan besteedt ze het laatste uit. Het is de kleine Gwion, die de opdracht krijgt het brouwsel aan de kook te houden. Overbodig om te vermelden dat hij er niets van mocht nemen.
Als het jaar bijna om is spatten er drie druppels van het kruidenmengsel uit de pot op zijn vinger. Instinctief stopt de jongen zijn vinger in zijn mond en verkrijgt daarmee alle wijsheid die voor de zoon bedoeld was. Plotseling begrijpt Gwion alles wat er te weten valt over het verleden, het heden en de toekomst. Daarmee wordt het plan van Cerridwen om hem direct na afloop van zijn taak te doden verijdeld.
Als het jaar bijna om is spatten er drie druppels van het kruidenmengsel uit de pot op zijn vinger. Instinctief stopt de jongen zijn vinger in zijn mond en verkrijgt daarmee alle wijsheid die voor de zoon bedoeld was. Plotseling begrijpt Gwion alles wat er te weten valt over het verleden, het heden en de toekomst. Daarmee wordt het plan van Cerridwen om hem direct na afloop van zijn taak te doden verijdeld.
Transformatie
Terwijl Gwion vlucht achtervolgt ze hem in de gedaante van een zwarte heks. Gwion echter weet zichzelf te veranderen in een haas. De jacht is hiermee niet ten einde, Cerridwen verandert zichzelf in een hazewindhond, Gwion in een vis. Cerridwen achtervolgt hem als otter, Gwion transformeert in een vogel. Hij wordt achterna gezeten door een havik, je begrijpt het al natuurlijk. En dan verandert het slimme jongetje zichzelf in een graankorrel. Als zwarte hen weet Cerridwen hem uiteindelijk te vinden op de dorsvloer en eet hem op. Alles geregeld zou je denken.
Maar nee, eenmaal in haar vertrouwde gedaante teruggekeerd merkt Cerridwen dat ze zwanger is en na negen maanden baart ze Gwion als haar eigen kind. Wat nu?
Cerridwen kan het niet over haar hart verkrijgen dit mooie kindje te doden. Ze bindt hem vast in een leren tas en laat hem de zee op drijven. Toegevoegd wordt dan dat het twee dagen voor de Meidag (Beltane) is. Over het water gedragen spoelt de tas aan in een baai van Wales. Gwion wordt daar gevonden door prins Elphin, die daar aan het vissen is (maar nog niet beet heeft). Het jongetje krijgt de naam Taliesin en wordt een beroemde dichter. Geen idee wat er van Afagddu is geworden...
De Boomkalender
De Wilg maakt deel uit van de Boomkalender. Link naar deze pagina:
Noten
* De Griekse en Romeinse godinnen laat ik even links liggen.
Bronnen
Graves, Robert, The White Goddess, 1975
By