De Wodanseiken bij Wolfheze

Ze staan er al sinds mensenheugenis: de Wodanseiken in Wolfheze. Hun naam roept iets geheimzinnigs op. Ze staan te midden van veel soortgenoten. Stonden ze vanouds in een heilig eikenbos? Dan is er ook de Duizendjarige Den....

Een bijzonder natuurgebied

Op de wandelroute van boswachter Herman heb ik vier van de tien punten gemarkeerd: De Duizendjarige Den, De Wodanseiken, De Koningsheuvel en het vroegere kerkdorp Wolfheze. Daar is onderzoek naar gedaan door de Leylijnen Werkgroep Arnhem-Wageningen. Die plekken hebben daarom mijn speciale belangstelling. Maar op meerdere momenten zijn er plaatsen die de aandacht waard zijn. Bij de hoogste sprengkop loop je voelbaar de stilte in. Ook op andere momenten is de stilte er nadrukkelijker dan elders. Het bos is in herfstsfeer en oude bomen mogen hun kringloop in de natuur voleindigen. Omgevallen boomstammen zijn met mos begroeid, paddenstoelen schieten op en de spinnen hebben ragfijne hangmatjes geweven voor onzichtbare natuurwezentjes.

Omgevallen boomstammen zijn met mos begroeid

Paddenstoelen schieten op

De spinnen hebben ragfijne hangmatjes geweven voor natuurwezentjes

De Duizendjarige Den

De Duizendjarige Den ligt achter een laag hekje. Dit was oorspronkelijk bedoeld om de wortels ervan te beschermen. De boom, in 2006 omgevallen, blijft onderdeel van de kringloop in het bos. Een andere den zal op den duur zijn positie van oudste den innemen.

Een van de dennen in de nabije omgeving

De oude den is omgevallen, maar blijft onderdeel van de kringloop

De ene eik is de andere niet

De Wodanseiken laten nog even op zich wachten, maar onderweg vinden we meerdere oude exemplaren op ons pad. Ze lijken niet onder te doen voor hun beroemde soortgenoten. Vlakbij het hotel-op-de-route komen we een paar eerbiedwaardige eiken tegen. Midden op de hei daarentegen staat een jonge eik, helemaal in zijn eentje, met een weelderige kroon. Die heeft er alle ruimte.

Oude eik op het pad bij het hotel

Solitaire eik midden op de heide

De Koningsheuvel

De koningsheuvel wordt gemarkeerd door een berk op de top. Het is de grootste grafheuvel van Wolfheze. Om dichterbij te komen moeten we een bruggetje over en een paadje oplopen. Een kudde schapen heeft er nu even het alleenrecht. Deze heuvel wordt beschermd door een tijdelijk hekwerk.

De Koningsheuvel wordt tijdelijk door een hekwerk beschermd

Een kudde schapen heeft er nu even het alleenrecht

De Wodanseiken

De 'Wodanseiken' zijn deel van een heel eikenbos. Oude en soms verweerde exemplaren gaan aan ons oog voorbij. De afstand op ons kleine plattegrondje is moeilijk in te schatten. Net als we eraan twijfelen of we ze voorbij zijn ontdekken we het infobord langs het pad. Het veel beschreven bankje tussen de eiken staat aan de overkant van de beek. Even ben ik weer te vlug met mijn conclusie dat ook deze plek onbereikbaar is. Dat blijkt niet het geval. Een bruggetje verderop geeft toegang tot de overkant. In alle rust kunnen we de energie van de plek op ons in laten werken. Alles loslatend kun je hier versmelten met de omgeving. Wegzakken in een verstillende energie.

Oude en verweerde exemplaren gaan aan ons oog voorbij

De 'Wodanseiken' zijn deel van een heel eikenbos.

Net als we eraan twijfelen of we ze ongezien ontdekken we het info bord

De Wodanseiken van Wolfheze

Het oude Wolfheze

Het oude kerkdorp Wolfheze is al in 1585 door Spaanse troepen verwoest. In de 19e eeuw werden de fundamenten van het kerkje gevonden. In het kunstwerk naast het info bord is het kerkje weergegeven. Het heuvelachtige gebied rechts is de kerkheuvel, ook wel Kapelheuvel genoemd.

Het kerkje is kunstig ingeweven in het gaas

De plaats waar het verdwenen kerkdorp heeft gelegen

Een welvarende eik links van het verdwenen dorp

Hoe kwamen deze eiken aan hun naam?

De Wodanseiken en de Duizendjarige Den danken hun naam aan Johannes Warnardus Bilders. Deze kunstschilder maakte een aantal vrienden enthousiast voor dit natuurgebied. De magische namen maakten het schilderen van de bomen extra leuk.

De Oude Kloosterweg

De kerkheuvel ligt aan het eind van de Oude Kloosterweg. Dankt deze weg zijn naam aan een voormalig klooster? Was dit gebouwd op een voorchristelijke cultusplaats? Het laatste is zeker een optie. Mogelijk werd de Germaanse god Wodan vereerd in dit oude eikenbos. Stamt de naam Wodanseiken misschien uit oudere tijden?