Als eerste ontmoet ik als eerste Taxus met zijn lichtrode besjes. Zomaar aan het eind van het laantje (en het begin van de wandeling) staat de eerste boom die voor mij wijsheid of oudheid symboliseert. Ik herinner me waarom hij vaak bij begraafplaatsen geplant is: omdat hij een eeuwigdurende groei laat zien voor de mens. De boom kan heel oud en dik worden. Sommige heel oude exemplaren zijn hol, en zo groot dat je er makkelijk een paar keer inpast. Een foto ervan publiceerde ik op mijn blog over de Maankalender die een sprongetje maakt. Daarbij komt de Taxus maar eens in de negentien jaar aan de beurt (zie gerelateerde blogs). 

Dan zijn er de sequoia's (sequoiadendrons) zelf, die op hun beurt geassocieerd kunnen worden met héél oud. De twee rijen vormen samen een tunnel, waardoor de energie gebundeld wordt. Die energie is zeker voelbaar als je er attent op bent. Die oude wijze sequoia's, ze dragen levenslange ervaringen met zich mee. Wat zouden ze met ons willen delen? Ze zien er zo losjes uit met die bewegende kruinen. Maar als ik onderweg even stilsta en een takje in mijn hand neem, voel ik een soort harde stekeltjes. Dat zie je er niet aan af. Als ik naar de takken kijk, lijkt het net alsof ze willekeurig in de stam geprikt zijn. Het maakt een rommelige indruk. Toch geeft de boom in zijn totaal het beeld van eenheid en soepelheid. 

En dan is er Hazelaar, die de leegtes tussen de bomenrij vult. Die staat in Keltische legenden symbool voor wijsheid, die je niet in boeken vindt. Wijsheid in een notendop. Ik probeer me het verhaal te herinneren van de hazelaars die aan de bron van de rivier de Boyne stonden. Hun noten vielen in het water, en werden gegeten door de zalm die in de bron leefde. Wie die zalm at verkreeg de wijsheid. De dichter Finegas deed alle moeite om de zalm te vangen en liet hem bakken door zijn leerling Fionn. 

Die nam ongewild de wijsheid van de zalm in zich op toen hij een paar opgespatte vetdruppels van zijn duim zoog. Het zal je maar gebeuren. Zo wordt de zalm gelinkt aan de hazelaar. Op de terugweg zit ik vol met indrukken van het-wijze-bomenlaantje. Ik heb het ter plekke omgedoopt :-).